close
close
Grote Amerikaanse steden kampen met een ‘Day Zero’-watercrisis, zeggen experts – The Epoch Times

Grote Amerikaanse steden kampen met een ‘Day Zero’-watercrisis, zeggen experts – The Epoch Times

De term “day zero water” is synoniem geworden met een worstcasescenario voor openbare waterbronnen. Het verwijst naar een moment waarop de watervoorziening van een stad of regio bijna is uitgeput en ambtenaren de kraantoevoer naar gemeenschappen afsluiten.

Deze crisis werd in 2018 ternauwernood afgewend in Kaapstad, Zuid-Afrika, waar de grens van een dag-nul-epidemie werd bereikt nadat de rantsoenering bijna niet meer volstond.

Milieudeskundigen en deskundigen op het gebied van natuurlijke hulpbronnen hebben vervolgens hun bezorgdheid geuit over de mogelijkheid dat Amerikaanse steden zonder water komen te zitten, nadat jaren van droogte ervoor hebben gezorgd dat het grondwaterpeil in gebieden als de Great Plains en het zuidwesten is gedaald.

In een recent onderzoek gepubliceerd in Nature merkten onderzoekers op dat er in de 21e eeuw wereldwijd sprake was van een “snelle daling van het grondwaterpeil” van meer dan 0,5 meter (20 inch) per jaar, verspreid over 170.000 controleputten en 1.693 watervoerende lagen.

Dit geldt ook voor de watervoorraden in de Verenigde Staten.

De auteurs van het onderzoek merkten verder op dat de daling van het grondwaterpeil de afgelopen veertig jaar is versneld, wat wijst op een “dringende behoefte aan effectievere maatregelen om de uitputting van het grondwaterpeil aan te pakken.”

Ook de Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA) heeft zijn zorgen geuit over de nationale watervoorraden.

Het agentschap benadrukt op zijn website een rapport van de Government Accountability Office uit 2014, waarin staat dat 40 van de 50 staatswaterbeheerders “onder gemiddelde omstandigheden in een deel van hun staten tekorten verwachtten in de komende 10 jaar.”

Organisaties zoals het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) wijten een groot deel van het grondwaterverlies aan klimaatverandering.

“De omstandigheden in het Amerikaanse Westen, die we zien rond het stroomgebied van de Colorado, zijn al meer dan 20 jaar zo droog dat we niet langer van een droogte kunnen spreken”, zei Lis Mullin Bernhardt in een verklaring in mei.

Mevrouw Bernhardt, een ecosysteemdeskundige bij het UNEP, noemde het “verdroging” en een “nieuwe, zeer droge norm.”

Sommige deskundigen zeggen echter dat slecht waterbeheer en verouderde leidinginfrastructuur ook een belangrijke rol spelen bij de uitputting van de grondwatervoorraden.

“Gezien de huidige consumptiepatronen en de toenemende druk op waterbronnen als gevolg van factoren als klimaatverandering en bevolkingsgroei, is een Day Zero-watercrisis zeker een mogelijkheid voor sommige Amerikaanse steden”, vertelde Natalya Holm aan The Epoch Times in een e-mail.

Mevrouw Holm is een senior projectmanager voor de Climate Risk & Water Stewardship Services Lead in de VS bij Antea Group, een internationaal milieuadviesbureau.

Ze legde uit dat de steden die het grootste risico lopen een combinatie zijn van een hoge bevolkingsdichtheid, beperkte waterbronnen en een ontoereikende infrastructuur om de watervoorzieningsproblemen aan te pakken.

“Steden als Los Angeles, Las Vegas en Miami kampen bijvoorbeeld met een aanzienlijke waterschaarste vanwege hun geografische ligging, afhankelijkheid van beperkte lokale waterbronnen en een hoge vraag naar water als gevolg van verstedelijking”, aldus zij.

Het Israëlische bedrijf Watergen, dat water uit de lucht maakt, heeft Los Angeles en Miami – samen met Atlanta, Phoenix en El Paso – ook aangemerkt als stedelijke centra die het risico lopen op een Day Zero-gebeurtenis vanwege droogte en verontreiniging van het zoute water.

“De duurzaamheid en veiligheid van de watervoorziening kunnen een risico vormen voor gemeenschappen als ze deze risico’s niet proactief aanpakken”, vertelde Barbara Martin, directeur van engineering en technische diensten bij de American Water Works Association, aan The Epoch Times via e-mail.

Mevrouw Martin zei dat gemeenschappen risico’s lopen op het gebied van waterveiligheid en -duurzaamheid als ambtenaren niet proactief zijn met infrastructuurplanning, activabeheer en noodvoorbereiding.

Ze zei dat er niets is dat het risico op een Day Zero-watercrisis kan wegnemen, maar dat openbare educatieve middelen wel kunnen helpen, net als beheerders van wateractiva die hun veerkrachtplanning kunnen verbeteren.

Door de afvoerput

De waterleidinginfrastructuur in de Verenigde Staten is dringend aan reparatie toe.

De EPA schat dat het verouderde Amerikaanse netwerk van leidingen en waterleidingen jaarlijks 2,1 biljoen gallons aan gezuiverd drinkwater verliest.

Bovendien verwacht het agentschap dat de noodzakelijke vervangingen 500 miljard dollar zullen kosten.

In een persbericht van mei kondigde de regering-Biden een initiatief van 3 miljard dollar aan om giftige loden leidingen in Amerikaanse waterleidingen te vervangen.

De financiering is onderdeel van een pakket van meer dan 50 miljard dollar dat al is goedgekeurd om de Amerikaanse waterinfrastructuur te verbeteren.

In de verklaring van het Witte Huis werd het initiatief “de grootste investering in schoon en veilig water in de Amerikaanse geschiedenis” genoemd.

Het aantal is echter veel lager dan de door de EPA geschatte behoefte om waterverlies door lekkage te compenseren.

“Van de 2,2 miljoen mijl aan leidingen die onze drinkwaterinfrastructuur vormen … schat de EPA dat er in de VS elk jaar 240.000 waterleidingbreuken optreden”, benadrukte mevrouw Martin.

Ze benadrukte dat het van cruciaal belang is om ervoor te zorgen dat nutsbedrijven sterke programma’s hebben voor vermogensbeheer, planning van kapitaalverbeteringen, beoordeling van de toestand en beheersing van waterverlies, naast het ‘ondersteunen van effectieve en tijdige vernieuwing en vervanging van infrastructuur’.

Mevrouw Martin benadrukte dat voortdurende investeringen in de Amerikaanse waterinfrastructuur nodig zijn om deze uitdaging aan te pakken.

Mevrouw Holm noemde het Amerikaanse waterleidingnetwerk “uniek” vanwege het hoge aantal watersystemen per hoofd van de bevolking. Ze zegt dat dit voor specifieke uitdagingen zorgt.

“Wat dat betekent is dat er, vooral in landelijke gebieden, veel hele kleine watersystemen zijn die een hele kleine bevolking bedienen … het leidt tot fragmentatie en inefficiëntie in het waterbeheer, waardoor gecoördineerde inspanningen voor duurzaam watergebruik en infrastructuuronderhoud worden verhinderd.”

Volgens mevrouw Holm bemoeilijkt deze versnippering het toezicht op de regelgeving en eerlijke toegang tot veilig en betrouwbaar water.

Volgens mevrouw Holm is het voortdurende waterverlies door lekkende leidingen ook een financiële aderlating voor degenen die in het beheer van hulpbronnen werken.

Ze zei dat sommige systemen waterverliezen van meer dan 60 procent hebben gerapporteerd. Dat soort verlies door lekkage van leidingen wordt ‘non-revenue water’ genoemd.

“Het nutsbedrijf (bedrijf) haalde het uit de grond of haalde het uit een rivier, behandelde het, pompte het in het systeem, gebruikte de energie om het in het systeem te brengen en kreeg er geen inkomsten uit.

“Niemand maakte er gebruik van en de waterleverancier liep 60 procent van de inkomsten mis, wat betekent dat er minder geld naar hun infrastructuurreparatie-, verbeterings- en uitbreidingsfondsen gaat”, zei ze.

In het laatste infrastructuurrapport van de American Society of Civil Engineers werd vastgesteld dat er in de Verenigde Staten elke twee minuten een waterleiding knapt. Naar schatting gaat er dagelijks 22 miljard liter gezuiverd water verloren.

“Om dit probleem aan te pakken zijn aanzienlijke investeringen in de vernieuwing en het onderhoud van de infrastructuur nodig”, aldus mevrouw Holm.

“Dit omvat het toepassen van moderne technologieën voor het opsporen en repareren van lekken, het prioriteren van infrastructuurupgrades in kwetsbare gebieden en het verbeteren van de coördinatie tussen federale, staats- en lokale instanties om effectief beheer van waterdistributienetwerken te garanderen.”

Illustratie door The Epoch Times, US Drought Monitor

Falende pijpinfrastructuur is echter meer dan alleen waterverspilling. Verontreiniging door loden leidingen heeft geleid tot voortdurende gezondheidsproblemen in steden als Jackson, Mississippi en Flint, Michigan.

De Natural Resources Defense Council (NRDC) merkte op dat Jackson last heeft van waterproblemen zoals verkleuring, lage druk, een olieachtig uiterlijk en zwevende deeltjes.

Bovendien constateerde de NRDC dat de stad, tien jaar nadat de beruchte waterverontreinigingscrisis in Flint begon, het programma voor het vervangen van loden leidingen nog steeds niet heeft afgerond.

Momenteel zijn er door het vervangingsproject al bijna 2.000 woningen in Flint beschadigd, terwijl tientallen andere nog steeds wachten tot de stad een test uitvoert op de aanwezigheid van lood in hun waterleidingen.

Ook de verontreiniging van het Amerikaanse water door zout water neemt toe, wat bijdraagt ​​aan de degradatie van waterleidingen en een verminderde beschikbaarheid van zoet water in grondwatervoorraden.

In 2019 stelde het Maryland Department of Planning een rapport op waarin werd geschat dat het zoutgehalte van het water in de staat tegen 2025 met 15 procent zou zijn toegenomen.

Het binnendringen van zout water in het binnenland is een probleem dat ook is gemeld in Maine, Georgia en South Carolina.

Volgens het Public Service District van het eiland zijn in het beroemde vakantieoord Hilton Head in South Carolina al tien drinkwaterputten gesloten vanwege verontreiniging van het zeewater.

Gebruikszorgen

Volgens experts op het gebied van waterbeheer is watergebruik een andere belangrijke factor die van invloed is op de afnemende waterreserves van Amerika.

Uit onderzoek blijkt dat de Verenigde Staten tot de grootste waterverbruikers ter wereld behoren.

Volgens de Economic Research Service van het Amerikaanse ministerie van Landbouw gaat naar schatting 42 procent van het totale zoetwaterverbruik van het land naar landbouwirrigatie.

Volgens bevindingen van de EPA gebruiken Amerikaanse gezinnen in steden meer dan 1.100 liter water per dag.

Mevrouw Holm is van mening dat waterbesparing in steden een groot obstakel is.

“De moeilijkste verandering die nodig is, is gedragsverandering, vooral op residentieel niveau.

“Het stimuleren van waterbesparende maatregelen, zoals het gebruik van efficiënte armaturen, het implementeren van slimme irrigatiesystemen en -praktijken of het kiezen voor waterloos landschapsbeheer, het veranderen van huishoudelijke gewoonten en het promoten van bewustwordingscampagnes voor waterbesparing, kunnen het waterverbruik aanzienlijk verminderen”, zei ze.

Mevrouw Holm zei dat water besparen zo simpel kan zijn als de kraan dichtdraaien terwijl je je inzeept onder de douche.

Uit een analyse van het totale waterverbruik van huishoudens door de EPA blijkt dat 20 procent van het waterverbruik wordt besteed onder de douche en 24 procent aan het doorspoelen van het toilet.

Terwijl mevrouw Holm zei dat grote commerciële watergebruikers proberen hun verbruik te verminderen, zegt een makelaar in onroerend goed in Colorado dat de combinatie van stedelijke uitbreiding en toegenomen residentieel gebruik zijn stad snel op weg helpt naar een Day Zero-evenement.

“Ik verwacht dat we in de komende 30 jaar een Dag Nul in Colorado Springs zullen zien, gezien het tempo waarin we nu bouwen”, vertelde Andrew Fortune, makelaar en eigenaar van Great Colorado Homes, via e-mail aan The Epoch Times.

De heer Fortune zei dat de woningbouwhausse in Colorado Springs een zware druk legt op de watervoorziening van de stad.

“Waterbesparing is het belangrijkste onderwerp waar alle ontwikkelaars in Colorado Springs over praten. Er zijn een paar gigantische buurten die sneller bouwen dan we water kunnen vinden om deze gebieden te bedienen. Dit is ook een probleem in Denver,” zei hij.

De heer Fortune is van mening dat een deel van het probleem is dat het grote publiek niet op de hoogte is van de beperkingen op het gebied van lokaal grondwater.

Hij zegt dat er belastingvoordelen geboden moeten worden aan mensen die een tuin hebben waar bijna geen planten staan, ook wel bekend als ‘zero-scaping’.

“Er is een groot verschil tussen het waterverbruik op een tuin die voornamelijk uit stenen en gras bestaat en op een tuin die wekelijks water nodig heeft om te voorkomen dat deze binnen een week uitdroogt.”

Naast de hausse op de woningmarkt, zijn golfbanen en marihuanaplantages volgens hem enkele van de “grootste boosdoeners” van het overmatige waterverbruik in zijn gebied.

“Ja, we krijgen belastingvoordelen van deze bedrijven, maar de kosten voor het milieu zijn het niet waard.”

Colorado reguleert eigenaren van woonhuizen streng bij het verzamelen van regenwater. Elk huishouden mag maximaal 110 gallons regenwater verzamelen en opslaan in regentonnen uit de regenpijpen van het huis.

Mevrouw Holm zegt dat er op residentieel niveau een gebrek is aan voorlichting over waterbesparing.

“Als professional op het gebied van waterbeheer denk ik dat we nog een lange weg te gaan hebben om het publiek te informeren over waterproblemen, aangezien velen moeite hebben om waterschaarste te begrijpen als er nog steeds water uit de kraan komt.”

Mevrouw Holm zei dat het voorkomen van een Day Zero-gebeurtenis een combinatie van publieke bewustmakingscampagnes, infrastructuurupgrades, stadsplanning en resource management vereist, zoals afvoer van regenwater en opvang van regenwater in bepaalde gebieden, die zullen helpen de waterbronnen te behouden.

De vraag die meneer Fortune zich blijft stellen, is of alles snel genoeg geregeld kan worden om een ​​catastrofale watercrisis te voorkomen.

“Ten eerste moeten steden toegeven dat ze niet duurzaam zijn”, zei hij.

“Voer een volledige audit uit van het waterverbruik voor elke buurt en elk bedrijf. Organiseer de lijst van het hoogste verbruik naar beneden en ontwikkel vervolgens een strategie om de problemen nu aan te pakken, voordat het te laat is.”